Rozdział siódmy. Nowa znajomość.

Wsiedliśmy do samochodu i odjechaliśmy z tego cudownego miejsca. Byłam bardzo zadowolona z niespodzianki, którą przygotował Niall. Droga powrotna minęła bardzo szybko może dlatego, że się trochę przespałam. Gdy dojechaliśmy już pod dom z pięknego snu obudził mnie Niall.
- Pobudka Księżniczko. Jesteśmy już na miejscu.
-Przecież nie śpię. Wejdziesz, napijemy się lub zjemy coś? Jeśli tylko masz ochotę.
-Z miłą chęcią.
Wysiedliśmy z samochodu i weszliśmy do pustego domu, kierując się od razu w stronę salonu.
-Jakieś specjalne życzenie na śniadanie?
-Hmmm? Chciałbym Ciebie księżniczko.
Na słowa Niall'a tylko się uśmiechnełam i wyszłam do kuchni. Otworzyłam lodówkę, świeciła oczywiście pustkami. Udało mi się zrobić coś z niczego. Zrobiłam kilka kanapek oraz nalałam soku pomarańczowego do szklanek i wszystko zaniosłam na tacy do salonu. Położyłam tacę na ławie, a sama usiadłam na kanapie. Niall jadł kanapki, ja tylko napiłam się soku. Po skończonym śniadaniu zaniosłam naczynia do kuchni.
-Muszę iść do sklepu i zrobić zakupy.
-Chętnie bym z Tobą poszedł Lily, ale niestety muszę już uciekać. Zadzwonię wieczorem.
Wyszliśmy razem z domu. Udaliśmy się w dwa przeciwne kierunki ja do sklepu, a Niall w stronę swojego domu. Wchodząc do środka, wzięłam wózek. Chodziłam między półkami i wkładałam do niego potrzebne produkty. Gdy już miałam prawie wszystko. Zapatrzyłam się i niechcący w kogoś wjechałam. Spojrzałam w górę i ujrzałam wysokiego zielonookiego szatyna.
-Najmnocniej pana przepraszam. Nic się nie stało?
Nieznajomy uśmiechnął się do mnie. Po chwili również odezwał się.
-Nic się nie stało. Wjechałaś we mnie tylko wózkiem sklepowym, a nie czołgiem. I nie pan tylko Harry jestem.
Przeprosiłam go jeszcze raz i udałam się w stronę kasy. Spakowałam już zakupy i chciałam wyjść. Ktoś uniemożliwił mi to łapiąc mnie za ramię i odwracając w swoją stronę.
-Nie ładnie tak odchodzić nie zdradzając swojego imienia.
-Lily.
-Piękne imię. Lily może pomogę Ci z tymi zakupami.
-Nie dziękuje. Poradzę sobie sama.
Odchodząc od niego cały czas czułam na sobie jego wzrok. Po dotarciu do domu odłożyłam wszystkie zakupione produkty na swoje miejsce. Nalałam sobie do szklanki wody i usiadłam na kanapie w salonie. Włączyłam telewizor na jakimś filmie i zaczęłam go oglądać. Tak minęła mi reszta dnia, aż do powrotu rodziców. Oczywiście musiałam się wytłumaczyć mamie.
-Kochanie gdzie ty byłaś wczoraj cały dzień?
-Byłam z Niall'em.
-Całą noc?
-Mamo jestem przecież dorosła.
-Następnym razem zadzwoń albo napisz chociaż sms'a żebyśmy się z tatą nie martwili.
-Dobrze. Pójdę już do siebie.
 Wzięłam długą kąpiel i poszłam do swojego pokoju położyć się. Już prawie zasypiałam, gdy usłyszałam jakieś dżwięki dobiegające z balkonu. Zdecydowanie za dużo naogladałam się horrorów i moja wyobrażnia się teraz uruchomiła. Potem dostałam wiadomość sms od Niall'a.
Odczytałam ją.


Wiadmość:
Kochanie jeśli nie śpisz. Otwórz okno od swojego balkonu i mnie wpuść.
                                                                                                                         

Wstałam z łóżka i poszłam otworzyć okno.
-Niall co ty tutaj robisz o tej porze?
-Stęskniłem się za Tobą i pomyślałem, że odwiedzę cię przed snem.
-Mam jeszcze jedno pytanie. Jak tu wszedłeś?
-Normalnie po drabinie.
-Jesteś nienormalny.
Po moich słowach zaczął się śmiać.
-Ja??? Chyba zakochany. Poczekam aż zaśniesz i wyjdę.
Położyłam się z powrotem do łóżka, a obok mnie położył się Niall.
Nucił mi piosenkę  You and I. Zamknęłam oczy i zasnęłam.



------------------------------------------------
No to jest już rozdział siódmy. Mam nadzieje, że spodoba wam się tak jak szósty. Dziękuje za wszystkie komentarze. Mam nadzieję, że z czasem będzie jeszcze więcej czytających i komentarzy, które strasznie cieszą i motywują do pisania.