Rozdział ósmy. Przypadek czy przeznaczenie.

Następnego dnia rano obudziło mnie głośne pukanie do drzwi. Obudziłam się, a obok mnie spał Niall. Co ja mam teraz zrobić, za chwilę do mojego pokoju wejdzie mama.
-Niall obudż się. Musisz się schować. Moja mama zaraz wejdzie i nie może Cię zobaczyć.
-Co??
-To co słyszysz. Chyba, że chcesz się przed nią tłumaczyć z tych swoich genialnych pomysłów.
-Gdzie mam się schować?
Zapytał się, wstając z łóżka.
-Do szafy.
Niall poszedł w stronę szafy, a ja poszłam otworzyć drzwi. Do pokoju weszli rodzice.
-Przepraszam córeczko, że cię obudziłam. Razem z tatą musimy jechać dzisiaj w delegację na kilka miesięcy. W szufladzie masz pieniądze i numer do swojej ciotki jakbyś czegoś potrzebowała.
-Dam sobie radę.
Pożegnałam się z rodzicami. Trochę smutno było mi z powodu ich wyjazdu. Podeszłam do szafy i otworzyłam drzwi. Wyszedł z niej Niall. Widząc mnie mocno mnie przytulił.
-Lily nie przejmuj się tym wyjazdem swoich rodziców. Ze mną napewno nie będziesz się nudzić.
-Taką mam nadzieje. Mam tylko jedną prośbę do Ciebie.
-Jaką?
-Nie wchodż już więcej do mojego pokoju przez okno i po drabinie.
-Tego nie mogę Ci obiecać.
Uśmiechnęłam się do Niall'a a on zrobił to samo.
-Kochanie ja muszę się już powoli zbierać. Mam jeszcze kilka spraw do załatwienia. Odezwę się.
Pożegnałam się z Niall'em i odprowadziłam go do drzwi. Poszłam na górę ubrać się oraz umyć. Potem usiadłam na parapecie. Na zewnątrz była bardzo ładna pogoda. Postanowiłam to wykorzystać i udać się na spacer. Założyłam swoje trampki i wyszłam z domu. Udałam się do parku, było dzisiaj w nim bardzo dużo ludzi. Usiadłam na ławce, zamknęłam oczy i rozmyślałam. O wszystkim i o niczym. Z moich rozmyśleń wyrwał mnie głos jakiegoś mężczyzny.
-Przepraszam. Mogę usiąść?
-Oczywiście.
-Znowu się spotykamy.
-Przypadek.
-Chyba przeznaczenie. Lily może dasz się zaprosić na kawę?
-W sumie to czemu nie.
Poszliśmy razem z Harry'm do jakieś pobliskiej kawiarni. Zamówiliśmy dwie kawy oraz ciastka. Całkiem miło nam się rozmawiało. Przy okazji wymieniliśmy się numerami telefonów. Wychodząc z kawiarniu było już ciemno, więc Harry zaproponował, że mnie odprowadzi. Po jakimś czasie byliśmy już na miejscu. Pożegnałam się z nim i weszłam do środka. Sprawdziłam telefon, który leżał na ławie w salonie. Było kilka nieodebranych połączeń od Jessy. Oddzwoniłam do niej. Podczas rozmowy dowiedziałam się o jej powrocie z Liam'em. Po skończonej rozmowie usiadłam na kanapie. Zastanawiałam się nad zrobieniem imprezy powitalnej dla Jessy i Liam'a. Niestety nie dane było mi długo odpoczywać, gdyż zaczął dzwonić dzwonek do dzrzwi. Wstałam i poszłam je otworzyć. Rozejrzałam się, ale nikogo nie było. Już miałam zamykać drzwi, gdy zauważyłam ogromny bukiet czerwonych róż, który leżał na wycieraczce. Podniosłam go i zaniosłam go do kuchni. W środku znalazłam jakiś liścik.

Liścik:

Piękna dziś się nie zobaczymy. W przeprosiny wysyłam ci ten piękny bukiet dla najcudowniejszej dziewczny na całym świecie.

Kocham cię. Niall.

Wysłałam jeszcze sms's Niall'owi z podziękowaniem za kwiaty. Była już póżna godzina. Poszłam się umyć i od razu położyłam się do łóżka. Na sen nie musiałam długo czekać.