Rozdział dwudziesty czwarty.

* Następnego dnia *

Po poworcie Denise oraz Greg'a pożegnaliśmy się z nimi oraz z uroczym Theo.

Wyszliśmy na zewnątrz i udaliśmy się do stojącego niedaleko samochodu Niall'a.

Zapieliśmy pasy i po chwili ruszyliśmy.

- Bardzo podobał mi się wczorajszy dzień. - Odpowiedziałam z uśmiechem na twarzy.

- M i też.

- Theo jest takim grzecznym dzieckiem.

- Masz racje w końcu to mój chrześniak ma to po swoim wujku.

- Oczywiście, że tak. Niall dlaczego jedziesz w przeciwnym kierunku? - spytałam.

- Nie jedziemy jeszcze do domu. - Odpowiedział zadowolony z siebie uśmiechając się.

- No to wiem. A dokąd?

- Zobaczysz.

- Nie możesz mi powiedzieć. Wiesz, że nie lubię niespodzianek.

- Wiem i dlatego zobaczysz na miejscu. To nie daleko.

A ten ciągle swoje. Wiedząc, że i tak nic się nie dowiem odwróciłam głowę w stronę szyby i podziwiałam widoki szybko mijającego krajobrazu.

Po kilku minutach ciszy Niall w końcu się odezwał. 

- Jesteśmy już na miejscu.

Odpiełam pasy i wysiadłam z samochodu. Rozejrzałam się.

- To jeszcze nie tutaj. Zawiożę Ci teraz oczy chustką i zaprowadzę.

- Nie chętnie zgodziłam się.

Podszedł do mnie Niall i zawiązał mi oczy tak, że tylko ciemność widziałam.

-Podaj mi rękę księżniczko.

Wykonałam jego polecenie. Na szczęśćie po chwili chyba byliśmy już na miejscu, gdyż widziałam już wspaniałe wesołe miasteczko. Jednak nie było w nim dużej ilości ludzi oraz bawiących i biegających dzieci, Było bardzo cicho i przyjemnie jak na takie miejsce. Było bardzo dużo przeróżnych karuzeli i kolejek.

- I jak ci się podoba kochanie tutaj? - Zapytał zaciekawiony.

- Bardzo mi się podoba. Dlaczego tutaj wcale nie ma ludzi?

- Mój znajomy jest właścicielem i specjalnie na moją prośbę udostępnił nam na cały wieczór wesołe miasteczko.

- Cudowna niespodzianka. Dziękuje.

- Nie ma za co. Drobiazg.   Gdzie chcesz najpierw pójść?

- Może tam. - Wskazałam palcem na jedną z wielu kolejek.

- Jak tylko sobie życzy moja królowna.

Następnie poszliśmy wypróbować kolejną atrakcję. Niall wygrał cudownego misia i dał mi go.

- Niall dziękuje jest cudowny. Kocham Cię. 

Złączyłam nasze usta w namiętnym pocałunku.

- A to za co? - Zapytał.

- Za wszystko. Za to, że jesteś skarbie.

- Ja też dziękuje.

Skarbie co powiesz na jazdę na lodowisku?

- Tak tylko jest problem.

- Jaki?

- Ja w ogóle nie umiem jeżdzić na łyżwach.

- Żaden problem nauczę cię . Umiem trochę jeżdzić. Lodowisko znajduje się w tym budynku. Wskazał palcem na duży, a wręcz ogormny budynek.

Poszliśmy do budynku.

Niall otworzył kluczem drzwi. Wchodząc zapalił światło, które rozświetliło całe to ogromne pomiesczenie.

- Zaczekaj na mnie chwilkę. Zaraz wracam.

Niall zniknął z zasięgu mojego wzroku. Po niedługim czasie, ktoś zakrył mi dłońmi oczy.

- Zgadnij kto?

- Niall.

- Brawo. Już jestem.

Założyliśmy łyżwy i Niall podał mi rękę.

Na początku strasznie się bałam, Niall cały czas był przy mnie. Potem nagle złapałam mnie swoimi dłońmi w talli i podniósł do góry wykonując przy tym kilka piruetów.

- Niall proszę cię postaw mnie z powrotem.

- Nie ufasz mi?

- Ufam. Tylko się boje.

- Ze mną nic złego ci się nie stanie. Zaufaj mi.

Posłuchałam Niall'a i zamknęłam oczy. Gdy je otworzyłam byłam na szczęście cała.

- I jak było, aż tak strasznie?

- Nie. Przepraszam.

- Nie masz za co. - Podszedł do mnie i dał mi buziaka w policzek.

Moją uwagę zwrócił jakiś hałas i dziwne dżwięki.

- Niall?

- Coś się stało Lily?

- Tam chyba ktoś lub coś jest.

- Niemożliwe. Jesteśmy tu sami. Tylko Ty i ja. Nikt więcej.

- Niall mówię prawdę. Słyszałam jakieś dżwięki.

- Dobrze pójdę sprawdzić.

- Niall nie zostawiaj mnie tutaj samej.

- Dobrze pójdziemy razem to sprawdzić.

Niall złapał mnie za rękę i razem poszliśmy w kierunku hałasu.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Blog ma już 7 miesięcy. Długo bardzo długo nic nie pisałam i nie dodawałam.
Dzięki mojej znajomości z Agnieszką postanowiłam coś napisać i dodać. Choć nie wiem czy to ma jeszcze sens. Ten rozdział dedykuje Agnieszce taki spóżniony prazent na rocznicę naszej znajomości. Mam nadzieje, że ci się spodoba. 
Miłego czytania :))))